Single malt whiskey irlandzka

Prawo irlandzkie dość „luźno” definiuje wymogi, które spełnić musi destylat, aby móc nosić na etykiecie nazwę „Irish Whiskey”. Warunki konieczne to: 1. trunek musi być destylowany i leżakowany w Irlandii lub Irlandii Północnej, 2. whiskey musi powstać z zacieru zbożowego, w którym skorbia rozkładana jest przez naturalne enzymy pochodzące ze składników zacieru lub z innego źródła, a fermentacja przeprowadzana jest przez drożdże, 3. maksymalna zawartość alkoholu w powstałym spirytusie może mieć 94,8% (to bardzo dużo – w whisky szkociej jest to 80%), 4. powstały spirytus musi cechować smak nawiązujący do produktów, z których wyprodukowano alkohol, 5. whiskey musi leżakować w drewnianych beczkach przez przynajmniej 3 lata, jeśli whiskey sprzedawana jest jako kupaż dwóch lub więcej różnych spirytusów powstałych w wyżej opisany sposób, konieczne jest nazwanie jej „blended whiskey”. Taka definicja irlandzkiej whiskey pozostawia producentom spore pole do manewru ponieważ jak widzicie pojęcia tak ważne jak pure pot, single malt czy single grain (które opisuje niżej) nie są regulowane prawnie. Zwróćcie także uwagę, że liczba destylacji nie jest prawnie narzucona.